Wij zijn terug

De actie van de GAQ bestrijkt maar een deel van de “Europese wijk” zoals die wordt weergegeven op de plannen van het Brussels Gewest. Ons doel is om in dit gedeelte van de Europese wijk een actieve rol te spelen. We willen maatregelen zoals het verminderen van kantoorruimte ten gunste van woningen, het reorganiseren van het autoverkeer, het creëren van groene eilanden en het beheer van het gebied als geheel in plaats van als een aaneenschakeling van bouwprojecten, actief ondersteunen.

Een levend erfgoed om te bewaren

Onze wijk is uniek, met specifieke behoeften. Ze is rond pleinen gebouwd en heeft haar typische Brusselse gevellijnen behouden. Na de onderbreking van de Corona crisis, zien we nu terug toeristen de huizenrijen fotograferen en details opmerken die wij soms niet meer zien, zoals brievenbussen, deurklinken, kroonlijsten, enz. Gezien het volume van de huizen, de aanwezigheid van tuinen en de nabijheid van scholen, sportterreinen en openbaar vervoer, is de wijk zeer goed aangepast aan de behoeften van gezinnen.

Een leefomgeving om te behouden

Dit alles is kwetsbaar. We leven niet in een zogenaamde ‘achtergestelde’ wijk, ook al klagen de bewoners, zoals overal in de stad, over toenemende onveiligheid, vuil en lawaai. De GAQ, het comité van de Europese wijk, geeft traditioneel, door tweerichtingscommunicatie, zowel de bemerkingen en bekommernissen van de buren als de antwoorden van de autoriteiten door. De nieuwe Raad van Bestuur wil deze interacties versterken, bouwend op wat de opeenvolgende Raden van Bestuur sinds 1982 hebben gedaan.

Constante druk op eigendom

Kwetsbaar dus, want de meeste huizen die te koop worden aangeboden – en dat waren er de afgelopen jaren veel -, worden niet langer geadverteerd als “huis te koop, zoveel kamers, zoveel m2”, maar als “beleggingspand, mogelijkheid van 3 of 4 appartementen”. Vergunningaanvragen komen soms van particulieren, maar de meeste zijn van bedrijven die op zoek zijn naar onmiddellijke winst en ‘verdichting’. Ze kennen de kneepjes van het spel – zo spelen ze bijvoorbeeld in op de politieke wil en de wens van bewoners om kantoorgebouwen om te vormen tot leefruimte. Maar het doel is winstgevendheid op korte termijn, zonder oog op de duurzaamheid die inwoners wel zouden wensen. Men denke maar aan de verwoesting van gevels, kroonlijsten, balkons en vervanging door ‘moderne’ deuren. Om nog maar te zwijgen over wat een aannemer onlangs beschreef als de ‘verwoesting’ binnenin de huizen: verwijdering van lijstwerk, marmeren schouwen, glas-in-loodramen, enz.

De nieuwste trend is om de lagere verdiepingen te verlengen en terrassen aan te leggen in de tuinen. En door een verdieping of halve verdieping onder het dak toe te voegen, wordt de typische lijn van de buurt verbroken. Sommige werken worden – administratief – heel discreet uitgevoerd. Die discretie geldt niet wat betreft het lawaai van de renovatiewerken. Anderen vragen rechtstreeks een regularisatie aan eens de werken zijn uitgevoerd.

Het wijkcomité zal zich dus op de volgende punten concentreren:

De aandacht van de overheid en de verkiezingskandidaten vestigen op de toeristische waarde van een wijk waar prachtige art nouveau gebouwen harmonisch alterneren met typische Brusselse huizen en waar de lelijke hoogbouw van de Bruxellisatiejaren nu geïntegreerd is in ons straatbeeld.

Eisen dat de bestaande stedenbouwkundige richtlijnen en wetgeving worden nageleefd en dat werken die zonder vergunning worden uitgevoerd, worden bestraft – door boetes, weigering om te verhuren, renovatie eisen. Deze straffen verminderen de winstgevendheid.

Weerleggen van het argument dat de woondichtheid van de stad moet verhogen: de kleine, haastig ingerichte eenkamerwoningen, zijn vaak doorgangsplekken die jonge gezinnen ontvluchten bij het eerste kind. Dit draagt bij tot de verarming van de sociale cohesie, die ons Comité altijd heeft willen verdedigen, het gevoel in onze buurt te wonen, met onze buren en onze winkels.